عفونت حاد گوش خارجی (Swimmer’s earیا Tropical ear) عبارتست از التهاب منتشر کانال گوش خارجی که ممکن است لاله گوش یا پرده صماخ را نیز گرفتار نماید. AOE یکی از شایع‌ترین عفونت‌هایی است که پزشکان با آن روبرو هستند. انسیدانس سالانه AOE در جمعیت عمومی بین ۱:۱۰۰ و ۱:۲۵۰ است و انسیدانس در طول عمر تا ۱۰% میباشد.
تشخیص AOE منتشر با شروع سریع (عموماً طی ۴۸ ساعت) در ۳ هفته گذشته، همراه با نشانه‌های التهاب کانال گوش مانند درد غالباً شدید گوش، خارش یا احساس پری در گوش با یا بدون افت شنوایی یا درد فک و علائم التهاب کانال گوش مانند تندرنس زبانه گوش (tragus)، لاله گوش یا هر دو، ادم منتشر کانال گوش، اریتم یا هردو با یا بدون خروج ترشحات از گوش، لنفادنیت ناحیه‌ای، اریتم پرده صماخ یا سلولیت لاله گوش و پوست مجاور آن مسجل می‌شود. ویژگی مشخصه (hallmark) علائم AOE منتشر؛ تندرنس زبانه گوش، لاله گوش یا هر دو میباشد که غالباً شدید بوده و با نمای بالینی تناسبی ندارد. تشخیص بیماری تنها بر اساس تظاهرات بالینی است، هرچند در موارد مقاوم به درمان بررسی از نظر شواهد میکروبی نیز صورت می‌گیرد. پاتوژن‌های شایع در AOE عبارتند از: پسودوموناس آئروژینوزا(۵۰%)، استافیلوکوک آرئوس (۲۳%)، ارگانیزم‌های بی‌هوازی و گرم منفی (۵/۱۲%) و قارچ ها(۵/۱۲%).
اثرات مهاری اسانس گیاهان میخک، اسطوخدوس و شمعدانی عطری بر روی سوش‌های ایزوله شده پسودوموناس آئروژینوزا (Pseudomonas aeruginosa)بررسی شده است. عمده‌ترین ترکیبات این اسانس‌ها به ترتیب عبارت بودند از: اوژنول(۰-۸۰ درصد)، ۱و ۸ سینئول(۱۳ درصد) و سیترونلول(۴۵ درصد). اسانس میخک مؤثرترین اسانس در برابر پسودوموناس آئروژینوزابود و ترکیب این اسانس‌ها با نسبت ۳:۱:۱ بیشترین اثر مهاری (μg/ml 32-64) و اثر سینرژیسم قوی با جنتامایسین را نشان داد.
به منظور مقایسه اثر قطره لامیژکس(حاوی اسانس گیاهان شمعدانی عطری، میخک و اسطوخودوس) و قطره سیپروفلوکساسیندر درمان عفونت حاد گوش خارجی؛ طی یک کارآزمایی بالینی دوسوبی‌خبر، ۵۶ بیمار۶۶-۱۸ ساله مبتلا به عفونت حاد گوش خارجی به طور تصادفی در گروه قطره لامیژکس(۲۵ نفر) یا قطره سیپروفلوکساسین(۳۱ نفر)قرار گرفتند تا به مدت یک هفته هر ۱۲ ساعت ۳ قطره از فرآورده داخل گوش مبتلا چکانده شود. بیماران قبل و یک هفته بعد از شروع درمان از نظر وجود درد، تندرنس، خارش،ترشح، قرمزی و ادم کانال گوش ویزیت شدند و کشت ترشحات گوشاز نظر باکتری و اسمیر ترشحات از نظر قارچ انجام شد. علاوه بر آن در روز سوم بررسی،بیماران با پرسش تلفنی از نظر درد، خارش و ترشح از گوش بررسی شدند. بر اساس نتایج این مطالعه؛از نظر نتیجه کشت میکروبی، میزان اثربخشی در گروه لامیژکس ۸۰% و درگروه سیپروفلوکساسین ۱/۸۷% بود. اما تفاوت دو گروه از نظر آماری معنی‌دار مشاهده نشد (p.value>۰.۰۵).درد در دو گروه به طور معنی‌داری کاهش پیدا کرد(در هر دو گروه p.value=0.00) و علائم بالینی شامل خارش، اریتم مجرا، ادم و تندرنس مجرا در هر دو گروه بهبود یافت و بین دو گروه تفاوت معنی‌دار آماری وجود نداشت(p.value>۰.۰۵).با توجه به اثرات آنتی‌بیوتیکی مشابه دو داروی سیپروفلوکساسین و لامیژکس و اثرات همانند دو دارو در بهبود علائم بالینی،مصرف لامیژکس به عنوان یک داروی گیاهی در درمان عفونت گوش خارجی توصیه می‌گردد.
